تنها پیمان‌نامه بین‌المللی که همه کشورهای عضو سازمان ملل متحد با بیشترین تجمیع آراء آن را امضا و قبول کرده‌اند کنوانسیون حقوق کودک است که همه کشورهای جهان آن را امضا کرده و هم ملزم به رعایت مفاد چهارگانه اصلی آن هستند. تنها ایالات‌متحده امریکا است که آن را امضا کرده است و به عنوان ناظر خود را ملزم به رعایت مفاد آن نکرده است.
این کنوانسیون در ۲۰ نوامبر ۱۹۸۹ موردپذیرش مجمع عمومی سازمان ملل متحد قرار گرفت و به همین مناسبت روز ۲۰ نوامبر به‌عنوان روز جهانی کودک شناخته شد
این کنوانسیون شامل ۵۴ ماده و دو پروتکل اختیاری بوده که چهار اصول پایه‌ای آن را جهت می‌دهد:
۱ هیچ کودکی نباید از تبعیض رنج ببرد.
۲ زمانی که در رابطه با کودکان تصمیم‌گیری می‌شود، باید منافع عالیه آنان در رأس قرار گیرد.
۳ کودکان حق حیات داشته و باید رشد کنند.
۴ کودکان حق‌دارند آزادانه عقاید و نظرات خود را ابراز کنند و این نظرات در تمامی اموری که به آن‌ها مربوط می‌شود، باید موردتوجه قرار گیرد.
کودکان و مین‌های زمینی
بنا برگزارش سال ۲۰۱۴/۲۰۱۵ موسسه بین‌المللی لند مانیتور (Landmine Monitor) هزار و هشتادوسه ۱۰۸۳ کودک در ۳۳ نقطه آلوده دنیا قربانی مین‌های زمینی شدند و افزایش ۴۲ درصدی این آمار نسبت به سال‌های پیشین نگرانی‌های زیادی را در پی داشته است.
کودکان قربانی مین در سایه بی‌توجهی جمهوری اسلامی
در سال ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ سی ونه کودک در ایران و مناطق آلوده به مین قربانی بی‌مسئولیتی جمهوری اسلامی شدند. باوجود گذشت بیش از ۲۵ سال از جنگ ایران و عراق هنوز هم مین‌های موجود در ۵ استان آلوده کشور قربانی می‌گیرند.
دولت جمهوری اسلامی ایران در اسفند ۱۳۷۲ با «قانون اجازه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون حقوق کودک» و با تصویب مجلس شورای اسلامی و تأیید شورای نگهبان رسماً این کنوانسیون را پذیرفت؛ وبنابر مفاد همین پیمان‌نامه ملزم به فراهم‌سازی فضای برای زندگی کودکان در معرض خطر انفجار مین است ولی به‌هیچ‌وجه چه در بحث اجرایی مین‌زدایی کاری را از پیش نمی‌برد و چه در بحث حمایت از کودکان مصدوم مین نتوانسته باری را از دوش قربانیان و خانواده آن‌ها بردارد.
در این میان نیز با سفید نمایی در عرصه‌های بین‌المللی همیشه خود را از سؤالات ناظران بین‌المللی و فعالین عرصه دفاع از حقوق کودک مخفی کرده یا به‌طور کل منکر وجود مشکلات در این بخش بوده است به‌طور نمونه:
در روز دوشنبه ۲۱ دی‌ماه ۱۳۹۴ در نشست کمیسیون حقوق کودک سازمان ملل دومین جلسه بررسی حقوق کودکان در ایران هم‌زمان با هفتاد دو دومین نشست این کمسیون با حضورهیات جمهوری اسلامی آغاز بکار کرد. در این کمسیون سؤالات زیادی در مورد نقض حقوق کودکان در جمهوری اسلامی از گروه اعزامی به‌اصطلاح حقوق کودک جمهوری اسلامی پرسیده شد که بسیاری از آن سؤالات بی‌جواب ماند.
یکی از سؤالات که آقای نلسون رئیس جلسه از هیئت ایرانی پرسید این بود در مورد حقوق کودکان مصدوم مین چه اقداماتی انجام داده‌اید؟ پاسخ سکوتی طولانی از طرف هیئت جمهوری اسلامی بود. و این تنها مورد ازاین‌دست نیست. در نشست بیست وهشتم شورای حقوق بشر و درروند UPR ایران پیشنهاد پاک‌سازی اصولی میدان‌های مین از طرف کشور بوسنی را هیات جمهوری اسلامی پذیرفت ولی تاکنون با توجه به افزایش هرروزه قربانیان مین در ایران اعم از کودک بزرگ سال هیچ نکته مثبتی در بهبود این وضعیت دیده نشده است.
با آرزوی زمینی پاک برای همه کودکان
